“Ah, it was a fine night, a warm night, a wine-drinking night, a moony night, and a night to hug your girl and talk and spit and be heavengoing.”
-Jack Kerouac,On the Road

Thailand- Chiang Mai
We staan met zijn alle voor een tempel waar een dienst bezig is. Op een podium zitten heel sereen een grote groep oranjegewaaden. We zijn met heel veel maar hebben toch de ruimte om te staan of te zitten en na een teken van de oppermonnik worden alle papieren witte lampionnen ( In NL ook wel bekend als wensballonnen) aangestoken. Als deze vol zitten met hete lucht laten we los. Tergelijk. Met zijn tienduizend. De lucht is compleet gevuld met een zee van witte zwevers. Ieder met hun eigen kaarslicht. Het is adembenemend. Net Nieuwjaar maar dan beter. Waarom? Het is meerpeacefullen meerpowerfulldan hard geknal en veel rook besluiten we samen. Wat een prachtfeest is Loy Kratoy.

" People say: Nothing is impossible but I do Nothing every day!" - Winnie the pooh
Poi in Pai
Na het overwinnen van 762 bochten en helemaal niets niet misselijk ( behalve op de terugweg blijkt later) bereik ik een klein stadje genaamd Pai. Een soort hippie oord maar door grote populariteit ook best een boel toeristisch. Dat is niet perse vervelend want veel westerse wc's en heerlijk brood (wel wit natuurlijk) als ontbijt. In dit geval betekent dat ook iets anders: Heel Veel Nederlanders. Vind het soms wel saai hoor, ben toch niet naar de andere kant van de Wereld gevolgen om te kletsen met iemand van om de hoek in Utrecht? Ach ja de zon schijnt dus ik mag niet klagen.

Hier leer ik bij een circusschool de beginselen in " Poi" . Het rondcirkelen van balletjes in kousen in allerlei figuren. Of zoals wikipedia het beschrijft:"poi involves swinging tethered weights through a variety of rhythmical and geometric patterns" .S''avonds mogen we het ook met de vuurvariant proberen. Een beetje spannend maar totaal veilig met de meester ernaast en supercool. Ik ben trots op elke nieuwe truc die ik in de dagen erna bijleer.

In mijn hostel ontmoette ik Hans uit Duitsland weer. Een hilarisch kerel met baard die me telkens aan het lachen maakt. In Pai springen we met een aantal op de scooter en maken een prachtige tocht door de bergen met weidse uitzichten en varen op bamboevlotten door grotten heen. Als ik ziek ben raced hij voor mij op en neer naar de winkel en weer beter reizen we samen naar Laos.

Als we over de grens van Thailand naar Laos gaan komen we terecht voor een douanekantoortje met weer heel veel Nederlands. Staan we hutjemutje te wachten op stempels in ons paspoort. De kantoormannetjes hebben er duidelijk niet z'n haast mee en zijn om de paar minuten gerust weer een brabants ( of aziatisch?) kwartiertje pleite. De benen strekken, koffie drinken, je weet wel: de belangrijke zaken als er 200 ongeduldige falangs (witten) op je staan te wachten. Hans staat zichzelf op te vreten maar ik glimlach. Ach ja, je leert zo eens wat in het altijd onthaaste Azie. Na het pinnen van de eerste paarhonderd kippen worden we verwelkomd met een praatje door onze gids voor de bootreis. Hij verteld ons dat hij het zo belangrijk vind dat we lachend en tevreden door zijn land reizen en niet bedrogen worden. Daarom verteld hij ons dat er niets te eten is op de boot en dat we dat alvast kunnen inslaan en dat we kussentjes kunnen meenemen voor een comfortabelere reis die we na onze reis weer terug kunnen verkopen aan de mensen daar. Ook verteld hij dat de hostels in onze tussenstop om te overnachten: Zoo duur zijn dat we maar het beste wat goedkoops bij hem kunnen boeken.

Natuurlijk blijkt dat hij uiteindelijk de enige is die ons bedonderstraalde. De enige en beste manier hier om aan geld te komen is een groep nitwitten van witte goed veel geloofwaardige onzin te verkopen. Letterlijk dan. Gelukkig werden wij er niet heel veel armer van en de bootreis is veel comfortabeler dan gedacht en supermooi. De machtige Mekong waadt zich door een prachtige groen berglandschap en af en toe zien we bamboohutjes of wat locals al vissend of aan de waterkant. We besluiten dat reizen per boot of trein de meest mooie manieren zijn om door een land heen te gaan. Onze bestemming? Luang Prabang. Een van de mooiste stadjes die ik tot nu toe heb gezien. Vol frans koloniale architectuur dus witte huizen met donkerbruine houten kozijnen, luiken voor de ramen, balkonnen en veranda's. Overal hier hangen kleurrijke lampionnen die savonds de stad vrolijk verlichten en groeien kleurrijke bloemen en planten. Had ik al verteld over het geweldige uitzicht over de rivier?

We worden hier heel erg blij!
heeel veel liefs weer uit Luang Prabang!