Traveling.
It leaves you speechless,
then turns you into a storyteller.

Overal waar ik kijk zie ik een paar prachtexemplaren. Kleine diepblauwe, grote felgele en een groepje met een zebra-motiefje. Ik lijk te zweven en wat verder beland ik in een school met ongeveer duizend zwemmertjes. Aan de ene kant zijn zijn ze lichtblauw en aan de andere kant grijs. Zo worden vijanden handig om de koraaltuin geleid. Als ik mijn armen uitstrek stuift de wolk weg. Het is ongelofelijk hoe helder het hier is en ik heb het totaal niet koud. Terwijl ik verder dobber zie ik schildpad vlak naast me zwemmen. Hij haalt me in met een sierlijke slag en ik blijf hem totaal verbijsterd volgen in het water. Ik moet mijn best doen om mijn mond dicht om de snorkelmond te houden. Mijn verbazing zou er bijna voor zorgen dat ik een grote hap zout water inslik. Ik had mezelf beloofd dat ik dit paradijselijke oord niet zo verlaten voordat ik door mijn eigen duikbril een schildpad had gezien. Ik ben verliefd. De snorkelkunst is geweldig en raad het iedereen aan. Vooral op deze plek. OH daar zwemt nog een regenboogexemplaar voorbij, en daar zwemmen Dorey's! Zocht je mij? Ik ben weer aan het verdwalen in mijn wifiloze onder-water-wonder-wereld.

Monopoly Money
Het blijft een moeilijke toestand dat gepingel om geld. Ik krijg het wel een beetje voor mekaar. Betaal nooit de prijs waar ze mee openen, toch blijft het lastig in te schatten wanneer een prijs redelijk is en wanneer ik keihard word afgezet.
Ik word weer eens met mijn neus op de feite gedrukt wanneer ik met een lokale scooterchauffeur op een lokale fruitmarkt ga kijken. ZO totaal anders dan die van ons op het kastelenplein! Grote stenen kraampjes, krakkemikkige houten tafeltjes en een kleedje als stal volgt elkaar willekeurig en overal kleine bergjes met groenten en vruchten waarvan ik van de meeste geen idee heb wat het is. Aubergines in andere vormen en gekke kleuren bijvoorbeeld. Sommige lijken op roze tomaten. Mijn chauffeurtje is verbaasd als ik hem vertel dat ik ook jarenlang fruit verkocht op een markt. Alsik een miniananas wil kopen van een vrouwtje vraagt ze me 2000 ruppiah ( 20 cent). Ik bied haar de helft maar ze blijft weigeren in prijs te dalen. Uiteindelijk wilde ik zonder ananas weglopen als mijn chauffeur zich sjaggerijnig in een luide indonesische discussie met de vrouw mengt. Hij gooit gefrustreerd wat muntjes op de kraam en ik kijk verbaasd. Ze hebben hier een biljet voor een omgerekende waarde van 1 cent dus muntjes zijn al helemaal waardeloos toch? In een flits zie ik dat het 600 ruppiah is. De vrouw zwijgt en snijdt nog even supersnel heel kunstig de schil eraf. Voor 6 cent neem ik de snack mee.
Het nare is dat als je een goede deal voor elkaar krijgt je je ook bewust word van het feit dat je een vorige keer dus weer teveel hebt betaald. Soms verlang ik naar ons dure landje omdat ik dan na het zien van een prijskaartje tenminste weet waar ik aan toe ben.

The trouble is, you think you have time. - Buddha
Na Lombok, en de Gili's beland ik in Ubud in Bali. Een stadje die groene biologische organische gezondheids energie ademt en aan voorbij trekkende nieuwgierigen verspreidt. Ik kan eindelijk een inhaalslag maken in het eten van groenten. Ze weten hier niet alleen wat vegatarisch is ( al een wonder op zich aangezien de rest van dit land kip niet als vlees vind tellen), ze zijn hier ook meesters in glutenvrij, veganistisch, tofu, rawfood, tempeh, kruidenthee, noni-drank, de kracht van allerlei geneeskrachtige planten tegen buikproblemen en aromatherapie! ik vind hier biologische winkels en vele fijne restaurantjes. Maar een van de leukste dingen hier zijn de yogalessen op een yogaboerderij met een Prachtige architectuur van bambooconstucties en het landgoed van de vrije hoge school is er niets bij. Tijdens de yogaklas hoor je de geluiden van vogeltjes, kabelende beekjes en zingende krekels niet uit de muziekboxen komen. Maar gewoon uit de tuin die deze magische plek omringt. Ik denk meerdere malen aan allemaal lieve nederlandse vrienden en vriendinnetjes die deze plek ook erg zouden waarderen. Ondertussen heb ik gesprekken met mensen die een jaar stilte hebben gedaan over waar je hart naar verlangt, deel ik heeerlijke vullende salades en eet ik zelfs een keer macrobiotisch!

En nee ik ben niet alleen. In lombok meerdere mensen ontmoet die ik later weer zal zien. Zoals de gekke schotse Trudie ( Ja toevallig he?) waarmee ik later op de Gili-eilanden een kamer deel en zonsondergangen najaag, en de Britse Amy waarmee ik een week in Ubud ben en we massages nemen na de spierpijn van al het salsa dansen. En vele lieve anderen dieer telkens op staan ervoor te zorgen dat ik ik veilig thuiskom. (ookal ben ik 1 straat van mijn slaapplekje vandaan). Voor foto's, zie facebook!

Over een aantal dagen vertrek ik naar Siem Riep in Cambodja. Vanuit daar vast weer een verhaal. Nu ga ik weer naar een yoga-klasje.

Liefs uit Ubud!